به بهانه‏ی بچه‏ها، حضور در برنامه‏ای به ظاهر شاد.

اولش به اصرار نوادگان عزیز خانواده، یعنی فاطمه و حنانه، راهی شدم.
ولی اعتراف می‏کنم که خودم هم دلم می‏خواست برم! به خاطر اینکه اکثر جمعه‏ها این توفیق ازم سلب شده بود، که بیننده‏ی برنامه‏ی فیتیله باشم!
به همین خاطر یک ساعت زودتر از این‏که برنامه شروع بشه، قبل از این‏که فاطمه و حنانه برسند، راهی محل اجرای برنامه شدم!!! (خرده نگیرید، همون موقع هم جای خوب برای نشستن نبود!)
اولش که تنها بودم، چون هیچ کار دیگه‏ای نداشتم بکنم، رفتم تو کوک مردم!
هر بچه‏ی زیر هفت سالی (بچه‏های زیر هفت سال، بلیط لازم نداشتند) که می‏اومد، هیئتی مشتمل بر پدر و مادر، مادربزرگ و پدربزرگ، خاله ودایی، عمو و عمه، وهمسایه ها و... (البته با کمی اغراق!) اونو همراهی می‏کردند! اول برنامه هم چندتا سرود کودکانه گذاشتند، ولی چون دیدند استقبال بزرگترها بیشتر بوده، سرودهای کودکانه به ترانه‏های ناصر عبداللهی تبدیل شد!!! و جماعت فیتیله‏بینان هم که معطل بودند...!
وقتی عموهای فیتیله‏ای اومدند با چه استقبالی مواجه شدند. (خودمونیما، چقدر عزیز بودند، به قول برادرم،‏ رقاص هم، إ ببخشید، فیتیله‏ای هم نشدیم!)

همون اول برنامه، از بزرگترها قول گرفتند برای اینکه به بچه‏ها خوش بگذره، خودشون را هم‏سن بچه‏ها کنند، یه چندتا روش هم پیشنهاد و اجرا کردند. بزرگترها هم که منتظر بودند یه موقعیتی پیش بیاد تا ...!
اما در تمام طول برنامه، با اینکه قول داده بودم هم‏سن بچه‏ها باشم، نتونستم و چندتا سئوال ذهنم را آزار می‏داد؛
اینکه مگر در دستورات اسلامی ما، یکی از ملاک‏های تشخیص حلال یا حرام بودن موسیقی، کودکان نیستند؟ اگر کودک 4 یا 5 ساله‏ای با موسیقی‏ای رقصش گرفت، آن موسیقی حرام است!
پس با این حساب، برنامه‏ی فیتیله حرام هستش! ولی چرا یه برنامه‏ی شاد محسوب می‏شه؟! چرا اینقدر ازش استقبال می‏شه؟! بین خیلی از مسلمون‏ها؟! اصلاً ملاک شادی در دین ماچیست؟! اینکه چند ساعتی شعر و پایکوبی و کف زدن و... باشه و لحظاتی خنده‏های زودگذر؟! چرا در بین همه‏ی مسلمون‏ها ملاک شادی یکسان نیست؟!

ته.نوشت: سال گذشته، جای دوستان خالی، برای عید غدیر نجف بودیم! شب عید توی حرم امیرالمؤمنین(ع)، کنار ضریح مطهر، همه‏ی عرب‏ها جمع بودند، شعر می‏خواندند و کف و هلهله می‏زدند! و در صحن مطهر هم پایکوبی می‏کردند! چند روز بعد، تصاویر عزاداری محرم در کربلا را که از تلویزیون پخش می‏شد دیدم! چه‏قدر پرشور و عاشقانه عزاداری می‏کردند! مگر آن‏ها مسلمان نیستند، پس چرا شادی‏ها و عزاداری‏هایشان اینقدر با ما تفاوت دارد؟! چرا ما ملاک مشخصی نه برای شادی و نه برای عزاداریمان نداریم؟!